แหล่งเรียนรู้ : แหล่งอนุรักษ์โคขาวลำพูนบ้านไร่ป่าคา
แหล่งอนุรักษ์พันธุ์โคขาวลำพูนที่หาดูได้ยากเป็นโคขาวลำพูนที่มีลักษณะที่ดีซึ่งนำไปใช้ในพระราชพิธีจรดพระนังคัลแรกนาขวัญ ณ จุดถ่ายทอดเทคโนโลยีการเลี้ยงสัตว์ศูนย์บริการและถ่ายทอดเทคโนโลยีการเกษตรประจำตำบลท่าตุ้มโดยสำนักงานปศุสัตว์ จังหวัดลำพูน
โคขาวลำพูนเป็นโคพันธุ์พื้นเมืองที่เกษตรกรในเขตภาคเหนือเลี้ยงสืบทอดกันมาเป็นเวลานานมีประประวัติความเป็นมาอย่างไรไม่มีหลักฐานปรากฏชัดเจนแต่น่าจะอยู่กับวิถีชีวิตของเกษตรกรไทยล้านนามาตั้งแต่อดีตจากการบอกเล่าสืบต่อกันมาพอจะสันนิษฐานที่มาของโคขาวลำพูนได้ 3 แนวทางคือ
1.เกิดจากการกลายพันธุ์ของโคพื้นเมืองในสมัยเจ้าแม่จามเทวีเจ้าผู้ครองนครหริภุญชัย (ลำพูน) เมื่อประมาณ 1,340 ปีที่ผ่านมาเป็นสัตว์คู่บารมีของชนชั้นปกครองในสมัยนั้น
2.บ้างก็บอกว่าโคขาวน่าจะเป็นต้นตระกูลของโคพื้นเมืองในภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นโคทางยุโรปที่ไม่มีหนอกต่อมาถูกผสมข้ามสายพันธุ์โดยโคอินเดียที่มีหนอกทำให้เกิดโคพันธุ์ใหม่ในภูมิภาคนี้ที่มีเหนียงคอสั้นหน้าผากแบนและหูเล็กกางมีหนอกเล็กน้อยแบบโคอินเดีย
3.จากการบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ได้เล่าสืบต่อกันมาว่าสมัยก่อนราว พ.ศ. 2490-2450 บ้านเมืองไม่มีรถยนต์ที่จะใช้บรรทุกสิ่งของเพื่อการค้าขายผู้คนเลยหันมาใช้สัตว์บรรทุกสิ่งของแทนเช่นม้าต่างโคต่างเป็นต้นเพื่อบรรทุกสิ่งของไปมาค้าขายกันระหว่างประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านเช่นพม่าเป็นต้นขากลับพ่อค้าก็ซื้อโคตัวเมียสีขาวที่เมืองพม่ามาเลี้ยงที่เมืองลำพูนและมีการปรับปรุงสายพันธุ์จนกลายเป็นโคขาวลำพูนขึ้น ...อ่านเพิ่มเติม
โคขาวลำพูนเป็นโคพันธุ์พื้นเมืองที่เกษตรกรในเขตภาคเหนือเลี้ยงสืบทอดกันมาเป็นเวลานานมีประประวัติความเป็นมาอย่างไรไม่มีหลักฐานปรากฏชัดเจนแต่น่าจะอยู่กับวิถีชีวิตของเกษตรกรไทยล้านนามาตั้งแต่อดีตจากการบอกเล่าสืบต่อกันมาพอจะสันนิษฐานที่มาของโคขาวลำพูนได้ 3 แนวทางคือ
1.เกิดจากการกลายพันธุ์ของโคพื้นเมืองในสมัยเจ้าแม่จามเทวีเจ้าผู้ครองนครหริภุญชัย (ลำพูน) เมื่อประมาณ 1,340 ปีที่ผ่านมาเป็นสัตว์คู่บารมีของชนชั้นปกครองในสมัยนั้น
2.บ้างก็บอกว่าโคขาวน่าจะเป็นต้นตระกูลของโคพื้นเมืองในภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นโคทางยุโรปที่ไม่มีหนอกต่อมาถูกผสมข้ามสายพันธุ์โดยโคอินเดียที่มีหนอกทำให้เกิดโคพันธุ์ใหม่ในภูมิภาคนี้ที่มีเหนียงคอสั้นหน้าผากแบนและหูเล็กกางมีหนอกเล็กน้อยแบบโคอินเดีย
3.จากการบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ได้เล่าสืบต่อกันมาว่าสมัยก่อนราว พ.ศ. 2490-2450 บ้านเมืองไม่มีรถยนต์ที่จะใช้บรรทุกสิ่งของเพื่อการค้าขายผู้คนเลยหันมาใช้สัตว์บรรทุกสิ่งของแทนเช่นม้าต่างโคต่างเป็นต้นเพื่อบรรทุกสิ่งของไปมาค้าขายกันระหว่างประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านเช่นพม่าเป็นต้นขากลับพ่อค้าก็ซื้อโคตัวเมียสีขาวที่เมืองพม่ามาเลี้ยงที่เมืองลำพูนและมีการปรับปรุงสายพันธุ์จนกลายเป็นโคขาวลำพูนขึ้น ...อ่านเพิ่มเติม
Post a Comment